Dyrektor na trudne czasy

Bożena Bucka

dyrektor

e-mail:

"Przewodzenie, podobnie jak piękno, trudno zdefiniować lecz łatwo dostrzec"
Warner Bennis

Szanowni Dyrektorzy przedszkoli, szkół, placówek oświatowych, nastał dla nas trudny czas. Nasze przedszkola, szkoły, ośrodki pełne ludzi, tętniące życiem, są dziś puste i smutne.

My, dyrektorzy jednak stoimy na posterunku, to my nadal przewodzimy, kierujemy, organizujemy i zarządzamy. Utrzymujemy ciągłość pracy naszej instytucji.

Dziś inaczej niż zwykle, bo często sami musimy podejmować trudne i ważne decyzje.

Myślę, że dziś najważniejszą naszą rolą jest wspieranie naszych pracowników, dzieci i i rodziców. Wszyscy na nas patrzą i czekają na nasze reakcje. Zatem to my musimy okazać moc, odwagę, i zarządzać tak jak w czasie kryzysu.

Kryzys jest taką sytuacją, że zaburza zarówno nasze emocje, myśli i działania. Każdy inaczej reaguje i radzi sobie z tą sytuacją.

Co pomaga ludziom w kryzysie?

1. PLAN – precyzyjne zaplanowanie zadań i przydzielenie zadań pracownikom, każdy musi wiedzieć, co ma robić, czego od niego oczekujemy. Oczywiście jak każdy plan, musi zawierać margines elastyczności, bowiem obecna sytuacja w kraju i na świecie stale się zmienia, wchodzą nowe zarządzenia, które my dyrektorzy musimy wdrażać na bieżąco w życie.
2. ZADANIA – każdemu pracownikowi przydzielamy zadania, takie które jest w stanie wykonać. Pamiętajmy o tym, że w sytuacji kryzysowej ludzie nie mają umiejętności uczenia się nowych zadań, tylko powtarzają te czynności, które są utrwalone. Wraz z zadaniem wyślijmy też informację, kto może pomóc w wykonania zadania, zaoferować wsparcie w sytuacji trudności z wykonaniem zadania.
   Ważne też żeby dostarczyć narzędzia – w obecnej sytuacji do zdalnego nauczania.
3. UTRZYMYWAĆ KONTAKT – z każdym pracownikiem, dopytywać w czym pomóc, jak sobie radzi w obecnej sytuacji. Dziękować za gotowość do pracy w tych trudnych warunkach. Odpowiadać na każde pytanie – czasem dziwne, ale z perspektywy pracownika ważne.
4. UTRZYMYWAĆ KONTAKT z uczniami i rodzicami uczniów. Dla rodziców to jest trudna sytuacja, często pracując zdalnie, muszą w tym samym czasie zajmować się dziećmi, pomagać w lekcjach lub zapewnić opiekę cały dzień. Szczególnie pamiętać o tych dzieciach, które mają trudne sytuacje w rodzinie, które są osamotnione, które na co dzień mają kłopoty wychowawcze lub dydaktyczne. Znamy je doskonale. Otoczmy je teraz szczególną opieką i troską w dostępny sposób.

Wiem, teraz możecie zapytać "A kto NAM dyrektorom ma dać wsparcie i siłę, do działania?"

Każdy z nas ma swoje sposoby na rodzenie sobie z trudnościami. Podzielę się z Wami moimi sposobami:

1. LUDZIE – Otaczanie się ludźmi, budowanie i utrzymywanie relacji z ludźmi to moja siła napędowa. W tym trudnym czasie blisko współpracuję z kadrą zarządzającą placówką, obdarzając ich zaufaniem i delegując zadania, za które biorą odpowiedzialność. Nie zostaję sama z trudnymi decyzjami, korzystam z ich zasobów – doświadczenia, wiedzy, umiejętności. Konsultujemy decyzje między sobą i dopiero po dokładnym przyjrzeniu się podjętej decyzji, wysyłamy je do pracowników. Jesteśmy jednomyślne, nie podważam decyzji, które One wydają, żeby nie wprowadzać chaosu wśród pracowników. Pamiętajmy – im mocniejszy zespół kierowniczy, tzn. jednomyślny, spójny – tym skuteczniejsze zarządzanie i mocniejszy zespół.
2. Jak już mi czasami "ręce opadają" i mam dość tego zarządzania to przypominam sobie ten moment, kiedy podjęłam decyzję żeby stanąć do konkursu i zostać dyrektorem. Co mnie do tego popchnęło?
   • wyzwania – żeby zmieniać, "naprawiać" usprawniać, wdrażać nowe pomysły,
   • odpowiedzialność – brać odpowiedzialność za siebie i innych, budować zespół, szanować ludzi, podejmować szybko ważne decyzje,
   • przewodzenie – mam siłę wojownika, który potrafi pociągnąć innych do zmian, zapewniając bezpieczeństwo pracownikom,
   • samodzielność i autonomia, które dodają mi skrzydeł,
   • satysfakcja z pomagania, co jest moim paliwem życiowym,
   • radzenie sobie w trudnych sytuacjach – potrafię zarządzać sytuacją i ludźmi w czasie kryzysu.
3. My dyrektorzy, tak jak nasi pracownicy też potrzebujemy wsparcia od naszych przełożonych. Potrzebujemy konkretnych rozwiązań, decyzji, które wdrażamy. Potrzebujemy przede wszystkim autonomii i zaufania do nas – naszych kompetencji dyrektorskich oraz podziękowania za to, że tak jak służba zdrowia jesteśmy na posterunku i organizujemy jakże trudną pracę na bieżąco.

Szanowni Państwo, nasz Ośrodek pracuje i konsultanci są do Państwa dyspozycji. Możecie do nas pisać, dzwonić, przesyłać pytania, na które odpowiemy.

Na bieżąco publikujemy dla Was artykuły. Nadal będziemy Was wspierać jak dotychczas, przygotowujemy analizę bieżących rozporządzeń i ich interpretację.

Wspierajmy się w tych trudnych czasach.

Z wyrazami szacunku dla Waszej pracy, pozdrawiam i życzę zdrowia.

Bożena Bucka – dyrektor Metisu